زادروز عمر خيام نيشابوري - نگاهي به افکار و کارهاي او | ||||
|
زادروز عمر خيام نيشابوري - نگاهي به افکار و کارهاي او | ||||
|
تخريب توس، زادگاه فردوسي بزرگ به دست پسر امير تيمور | ||
|
آغاز فعاليت ثبت اسناد در ايران ؛ مخالفت هاي قبلي با آن و ضعف هايي که داشته است |
اجراي قانون ثبت اسناد از 28 ارديبهشت سال 1300 در ايران آغاز شد كه از همان آغاز موافقان و مخالفان فراوان داشته است. هنگام طرح لايحه ثبت اسناد در مجلس، برخي از روحانيون گفته بودند كه مالكيت زمين و منابع طبيعي و وسائل عمومي در اسلام به صورتي كه در فرنگ است وجود ندارد و سوسياليستهاي ايراني آن زمان هم از نظر اين روحانيون حمايت مي كردند و اصولا معتقد بودند كه زمين بايد متعلق به همه يعني دولتي باشد و سند تنها براي اعياني آن(آن چه در زمين به وجود مي آيد) تنظيم شود و دولت اراضي را به افراد اجاره دهد كه درآمد ملي قابل ملاحظه اي است. گروهي ديگر اين بدبيني را دامن مي زدند كه با ثبت اسناد، « جعل » هم در جامعه ما متولد مي شود و مشكلات را افزون مي سازد و شاهد حق و ناحق هاي متعدد خواهيم بود و صداقت كه در منش ايراني است از ميان ما رخت برخواهد بست ، مگر اين كه براي نظارت بر آن و جلوگيري از جعل و تقلب در اسناد و مالكيت، محاكم و ضابطين اختصاصي ايجاد شود و .... در بسياري از كشورها كه فاقد ادارات و محاضر ثبت اسناد هستند ازجمله بسياري از ايالات آمريكا، اين كار مشتركا توسط وكلاي دادگستري، شهرداري و دفتر دادگاه محل انجام مي شود و اسناد مالكيت نيز از سوي شركتهاي بيمه در برابر هرگونه جعل و تزوير بيمه مي گردد و فروش و واگذاري اراضي ملي (متعلق به دولت) تنها از طريق انتشار آگهي در جرايد و به صورت مزايده صورت مي گيرد و پس از انجام مزايده، جزئيات آن در جرايد و تابلوي عمومي مقابل دفتر دادگاه محل اعلام مي شود تا اگر كسي اعتراضي داشته باشد، اعتراضش را به دفتر دادگاه محل تسليم دارد. اعتراض به صحت اسناد و درستي معاملات بعدا هم پذيرفته مي شود و محدود به زمان معين(اصطلاحا مرور زمان) نيست. در دهها سالي كه از ايجاد ثبت اسناد در ايران گذشته، جامعه ما شاهد پرونده هاي پر سر و صداي جعل اسناد و ثبت اراضي دولت و غير بوده است كه مي توان با ورق زدن جرايد سابق شرح ما وقع را مطالعه كرد. در پي يك جنجال جعل و تصرف اراضي به ناحق در نيمه دهه 1330 دولت وقت با هدف سرپوش گذاردن بر اعتراض مردم ، به بهانه نوسازي اداره ثبت اسناد، بر در اين اداره قفل زد و آن را براي مدتي تعطيل كرد و .... |
مخالفت دکتر مصدق با تمديد اختيارات وزير دادگستري وقت، چرا؟ | ||
تاريخ نشان داده است كه سوء استفاده از «اختيارات»، آسان بوده و عملا بارهاصورت گرفته است و نبايد تجربه گذشته را ناديده گرفت كه خيانت به ملت است. دکتر مصدق که خود دکتراي حقوق داشت در طول عمر هميشه نگران نظام قضايي کشور بود و عقيده داشت که اگر چرخهاي اين نظام به خوبي نچرخد، هيچ مسئله اي در ايران حل نخواهد شد. وي در طول نخست وزيري خود دست به اصلاحات وسيع در دادگستري زده بود. |
روزي كه برتراند راسل به دنيا آمد | ||
|
زادروز دکتر هو شي مين - انديشه و کارهاي او | ||
هوشي مين [تلفظ درست: هو - چي مين] از مردان بزرگ قرن 20 در 19 سالگي به فرانسه رفت و پس از انجام تحصيلات دانشگاهي، در سي سالگي كمونيست شد و يكي از اعضاي موسس حزب كمونيست فرانسه بشمار مي آيد. وي در سال 1925 به شوروي رفت تا به كار پياده كردن نظام سوسياليستي اين اتحاديه كمك كند و در سال 1930 در زماني كه در چين به سازماندهي كمونيستهاي اين كشور كمك مي كرد حزب كمونيست ويتنام را تاسيس كرد. آنگاه به فكر پايان دادن به استعمار فرانسه بر ويتنام، وطن خود، افتاد و به اين منظور سازمان «ويت مين» مركب از كمونيستها و ناسيوناليستهاي ويتنامي را تشكيل داد. در جريان جنگ جهاني دوم، شبه جزيره هندوچين از جمله ويتنام به تصرف ژاپن درآمده بود. پس از تسليم شدن ژاپن در پي بمباران اتمي توسط آمريكا، سازمان ويت مين به سلاحهاي نيروهاي ژاپني دست يافت و هوشي مين با تكيه بر اين سلاحها و نيروي ملت اعلام استقلال كرد و كوشيد كه فرانسه نتواند بار ديگر بر ويتنام مسلط شود و براي اين منظور «بائوداي» امپراتور دست نشانده و اسمي را وادار به كناره گيري كرد. جنگ ويت مين با فرانسه 9 سال طول كشيد و فرانسه پس شكست نيروهايش در «دين بين فو» حاضر به مذاكره شد و طبق قرارداد ژنو سال 1954 ويتنام موقتا به دو بخش شمالي و جنوبي تقسيم شد و مدار 17 درجه عرض جغرافيايي خط تقسيم قرار گرفت و قرار شد كه از طريق رفراندم، وحدت ويتنام تامين شود . دهم اكتبر سال 1954«هوشي مين» رهبر جبهه واحد استقلال طلبان، ملي گرايان و كمونيستهاي ويتنام همزمان با پايين كشيده شدن پرچم فرانسه پس از 70سال در شهر هانوي، بدون كوچكترين تشريفاتي و اين كه اجازه دهد از او استقبال شود وارد اين شهر شد و در نطقي از مردم خواست كه ضمن ادامه مبارزه، سازندگي را هم فراموش نكنند و تنها توليدات ويتنام است كه مي تواند پشتوانه مبارزات باشد. وي گفت كه دولتهاي بزرگ به منظور حفظ برتري خود نمي خواهند كشورهاي ديگر از نظر اقتصاد داخلي خودكفا و نيز داراي سلاحهاي پيشرفته باشند و ويتنامي ها بايد اين دو نكته را از نظر دور ندارند. كشور خودكفا در امور اقتصادي و دفاع براي خود يك قدرت است و كسي در صدد در آويختن با يك قدرت بر نمي آيد و بر اين دو مورد بايد ابزار هاي بالا بردن سطح آگاهي ها را اضافه كنيم كه عبارتند از نشر كتاب، رسانه ها و مدارس كه گردانندگان اين سه ابزار گرانبها، آموزگاران جامعه بشمار مي آيند كه بايد تشويق شوند، دلگرم باشند و رعايت احوال آنان لازم است. بايد بدانيم كه انسان آگاه را نمي توان اسثتمار كرد و تحت ستم قرارداد و به او زور گفت. چون تامين وحدت ويتنام از طريق رفراندم بارها به تعويق افتاد و هوشي مين پي به سوء نيت غرب در اين زمينه برد جنگهاي غير منظم را از سر گرفت كه اين بار آمريكا مداخله كرد. نخست، مستشار نظامي و سپس سرباز به ويتنام فرستاد و شمار نيروهايش يك زمان از رقم نيم ميليون تن بيشتر شد. هو شي مين كه رهبري مبارزه را بر عهده داشت سوم سپتامبر 1969 درگذشت. ولي آرزوي او در سال 1975 به تحقق پيوست و نيروهاي كمونيست شهر سايگون را تصرف و آن را به «هوشي مين سيتي» تغيير نام دادند و وحدت ويتنام تامين شد. هو شي مين همانند مائو و كاسترو معتقد به اين بود كه نخست كشور و ميهني بايد وجود داشته باشد تا سوسياليسم در آن پياده شود. بنابراين، نخست «وطن» بعد ايدئولوژي و يا هر دو به موازات هم (ناسيوناليسم + سوسياليسم) و به همين دليل است كه سوسياليسم در هر سه كشور زنده مانده است. هو شي مين بمانند مائو همچنين اعتقاد داشت كه يك فرضيه تا با فرهنگ و باور مردم يك سرزمين تطبيق داده نشود نمي شود به آساني آن را پياده كرد و استالين كه به اين حقيقت توجه نكرد مجبور شد با زور سوسياليسم را تحميل كند. «هو شي مين» مي گفت كه نمي توان يك فرضيه را به يك صورت و يك روش ميان همه ملل به اجرا درآورد. اصحاب فلسفه بر كمونيسم ويتنام عنوان «سوسياليسم هوايسم» نهاده اند، به همان گونه كه كمونيسم چين را «مائوئيسم» مي خواندند. |
نظرات سال 2004 برخي تاريخدانان در باره اوضاع کلي جهان، با تجربه از مسئله عراق | ||
پيچيده شدن مسئله عراق (يک سال پس از اشغال نظامي اين کشور) سبب شده بود كه رسانه ها بارديگر متوجه تاريخدانان شوند و به انتشار نظر آنان در باره اوضاع آتي جهان بپردازند. ماحصل نظر چند تاريخدان آمريكايي، اروپايي و عرب در اين زمينه كه از 15 تا 17 مه 2004 انتشار يافته بود از اين قرار است: - تجربه اي كه از اشغال نظامي عراق به دست آمده مانع از اين خواهد بود كه دست كم در دهه جاري واقعه مشابهي روي دهد و يك يا چند دولت بدون مجوز سازمان ملل در صدد حمله نظامي به كشوري ديگر برآيند. - سران آمريكا و انگلستان باور نداشتند كه عراقي ها پس از فروپاشي ارتش و اشغال كشورشان، تا اين حد مقاومت كنند و درعين حال هم افتند و زخم هاي کهنه سربازکنند. - نبايد فرماندار آمريکايي عراق (برمر) ارتش اين کشور را به آن سرعت منحل و مقامات دولتي را برکنار مي ساخت که هرج و مرج و خلاء مديريت به دنبال داشت. - آمريکا انتظار نداشت كه دولتهاي مخالف اشغال نظامي عراق براي مدتي طولاني بر سر حرف خود بايستند. - فشار به دولت هاي مورد نظر (با هدف سرکوب شدن آنها)، از اين پس سياسي: با استفاده از ابزارهايي نظير رسانه ها و انجمن هاي مختلف، و اقتصادي: با استفاده از حربه هايي چون تحريم خواهد بود؛ تا حمله تمام عيار نظامي. - دولتهاي قدرتمدار با توجه به تجربه حاصل از وضعيت عراق، و با توجه به ارتقاء آگاهي هاي عمومي مردم از تحولات اوضاع و نيز نيات آنها از طريق دسترسي به تحليل اخبار و از اين رهگذر تقويت احساس همبستگي انساني ميان آنان (به همان گونه كه سعدي شيراز در توصيف «بني آدم» گفته است) ناچار به تغيير استراتژي هاي خود هستند. - چين فعلا ابر قدرتي مسالمت آميز باقي خواهد ماند و تلاش خواهد كرد كه حتي الامكان انرژي خود را صرف معارضه نكند. لذا قدرتمداران ديگر به ويژه غرب نمي توانند روي آن براي تاييد نظرشان حساب کنند. - نظام جهاني كه وجود شوروي، آن را قبلا در جهان برقرار ساخته بود در اين دهه و دهه بعد باز گشت نخواهد داشت، مگر اين که غرب اشتباه کند و دست به تحريک روس ها بزند.
|
گسترش رقابت وبلاگها و آنلاين ها با رسانه هاي سنتي |
مفسران كارشناس امور رسانه ها 17 مه 2003 ابراز نظر كرده بودند كه گسترش وبلاگ نويسي حيات رسانه هاي معمولي (سنتي) را تهديد مي كند و اين وبلاگها و آنلاين ها كه از چندي پيش رقابت با اديشن اينترنتي رسانه هاي چاپي و صوت و تصوير را آغاز كرده اند تا نيمه دهه دوم قرن 21 (سال 2015) عملا جاي آنهارا خواهند گرفت. قبلا وبلاگها حاوي نظرات ناشران آنها و يا خبرهاي اختصاصي بودند كه اين ناشران شخصا به دست آورده بودند ولي اينك همه چيز منتشر مي كنند ـ از تصوير تا نوشته، و همه اخبار و نظرات را دوباره نويسي مي كنند و بعضا از زاويه ديگري منتشر مي سازند. اين اصحاب نظر گفته بودند كه پس از قرارگرفتن اخبار خبرگزاري هاي بين المللي و منابع خبر از جمله اطلاعيه هاي دفاتر روابط عمومي در اينترنت، رسانه هاي سنتي راهي جز رفتن از مسيري ديگري ندارند و گرنه تعطيل و ورشكسته خواهند شد. اينك هر دولتمرد و سياستمدار، حتي هنرمند و استاد ـ از خرد و كلان داراي وبلاگ شده و اخبار، نظرات و نطق هاي خودرا در آن قرار مي دهد و مخاطبان، ديگر منتظر انتشار آنها و بعضا ناقص و كوتاه شده در رسانه هاي سنتي نمي شوند و به اين وبلاگها مراجعه مي كنند كه در عين حال براي پژوهشگران سند هستند و .... اين صاحبنظران گفته بودند از آنجا كه «طرز استفاده از اينترنت، ساخت فايل، فولدر و اي ـ ميل» به صورت يك درس اجباري دبيرستانها درآمده و بهاي لپ تاپ هرسال نسبت به سال پيش كاهش مي يابد؛ پيش بيني افزايش (دست كم) شش درصدي سالانه مخاطبان اينترنت قطعي است. اينترنت و كتابهاي سي دي شده به صنعت چاپ آسيب شديد وارد آورده، فروش كتاب شديدا كاهش يافته و تا سال 2010 (سال آينده ميلادي) خريدهاي تازه كتابخانه هاي عمومي ـ پژوهشي كتابهاي سي دي شده خواهد تا چاپي. كتابخانه هاي عمومي به دليل افزايش تقاضا مجبور به افزايش تعداد كامپيوترهاي عمومي خود كه متصل به اينترنت هستند شده اند تا ميزان 12 درصد در هرسال. بعلاوه در همه كتابخانه هاي عمومي پريز متصل به اينترنت نصب خواهد شد تا مراجعان لپ تاپ هاي خودرا به آنها متصل و استفاده كنند. مرور زمان نشان داده است كه همه اين پيش بيني ها (تا به امروز ماه مه 2008) تحقق يافته است. |
يك روزنامه جهاني با روشي كاملا تازه |
« مترو اينترنشنال» روزنامه اي كه با روش تازه و مطابق وقت و سليقه انسان قرن 21 منتشر مي شود 17 ماه مه 2004 سي و ششمين شماره خود را در نيويورك منتشر كرد. اين روزنامه 14 ميليوني كه هم اكنون هر روز در 16 كشور و به 15 زبان منتشر مي شود متعلق به يك شركت سوئدي است كه بر پايه تجربه و انديشه « يان ستن بك » روزنامه نگار فقيد سوئدي كه دو سال پيش فوت شد انتشار مي يابد. « يان » كه چند هيات جامعه شناس و روانشناس را مامور بررسي انسان قرن 21 از لحاظ روزنامه خواني و كسب خبر و نظر كرده بود و تجربه صدها ناشر در كشورهاي مختلف را به دست آورده بود به اين نتيجه رسيده بود كه انسان قرن 21 نمي تواند و نمي خواهد هر روز بيش از 15 دقيقه وقت خود را صرف خواندن روزنامه كند. مي خواهد كه خبر و تحليل كوتاه و ساده و با حذف زوائد باشد، حاشيه رفتن و دراز نويسي و مطالب غير خبري را دوست ندارد. عكس خبري را ترجيح مي دهد. مانند انسان قرون 19 و 20 مطالب بلند و نوشته هايي را كه به او فايده نمي رسانند از روزنامه نمي خواهد و آنها را كار مجله و كتاب مي داند. تيتر روزنامه را بر مطلب ترجيح مي دهد ، پس بايد كامل و گويا باشد. چنين روزنامه اي به جاي انبوه خبرنگار تازه كار نياز به چند روزنامه مجرب دارد. روزنامه اي را كه صفحات زياد داشته باشد نمي خواهد و حوصله به دست گرفتن و ورق زدنش را ندارد و .... به علاوه روزنامه خوان قرن 21 صرف نظر از اين كه در كدام كشور زندگي مي كند نمي خواهد كه وقت صرف كند و برود و روزنامه بخرد. او ترجيح مي دهد كه روزنامه را در ايستگاه مترو و اتوبوس و يارستوران از« رك ( سبد پايه دار ) » به رايگان بردارد و پس از خواندن بگذارد و برود و اگر مايل به فايل كردن برخي مطالب براي استفاده بعدي باشد، هر چند وقت يك بار يك «سي دي» محتواي روزنامه را خريداري و نگهداري كند. « يان » گفته است كه علت بي توجهي به روزنامه هاي حزبي و حاوي نطق هاي طولاني و جملات نامانوس و كلمات غامض همين بوده است كه انسان قرن 21 روانشناسي ديگري دارد. « يان » معتقد است كه درآمد روزنامه تنها از آگهي بايد تامين شود ، زيرا كه فروش آن در حال حاضر هم دردسر است. از يك طرف 30 درصد بهاي سهم روزنامه فروش مي شود به علاوه توزيع و حسابداري آن پر هزينه و درد سر است. « يان » پيش بيني كرده بود كه اگر روزنامه هاي موجود اين واقعيت را درك نكنند و روش خود را با نياز قرن تطبيق ندهند از ميان خواهند رفت. برپايه عقايد « يان » روزنامه مترو نخست در سوئد و سپس به ترتيب در چك ، لهستان ، هنگ كنگ ، ايتاليا. كانادا ، فيليپين ، شيلي ، كره جنوبي ، فرانسه ، آمريكا و ... منتشر شد و موفق بوده است. كشور بعدي آلمان خواهد بود. |
شکستن ديوار صوت | ||
اين پرواز در آسمان کاليفرنيا انجام شد. ژاکلين در آن زمان 43 ساله بود. وي که در 1910 به دنيا آمده بود در 70 سالگي در سال 1980 درگذشت. |
مسئله سربازان ايتاليايي در عراق (در سال 2004) و درسي که بايد از آن گرفت | ||
رسانه هاي ايتاليا 17 مه 2004 گزارش بيرون رانده شدن ايتاليايي ها از قرار گاهشان در شهر ناصريه در جنوب عراق با تحمل يك كشته و 9 مجروح بر اثر حمله افراد سپاه المهدي (جيش المهدي) كه به خمپاره انداز و آر. پي. جي مجهز بودند، و ساير رويدادهاي آن زمان عراق را چنان بزرگ كرده بودند كه «فرانكو فراتيني» وزير امورخارجه ايتاليا به آمريكا يادآور شد كه طرح خروج از عراق را آماده سازد و پيش از هركار، شهرهاي مذهبي عراق را به پليس عراقي بسپارد و از اين شهرها خارج شود. وي در آن روز گفته بود: «ايتاليايي ها از خواندن اخبار مربوط به شكنجه زندانيان تحت نظر آمريكا در عراق و مشاهده صحنه هاي شكنجه چنان تحريك و خشمگين شده اند كه وي ناچار است از دولت آمريكا محاكمه علني و مجازات شديد مرتكبين شكنجه را بخواهد تا افكار عمومي آرام بگيرد.». ايتاليا در سال 2004 در عراق 2700 نظامي داشت و برلوسکني نخست وزير وقت اين كشور از جورج بوش مصرا خواسته بود كه اين نظاميان را از ماموريت هاي رزمي در عراق معاف دارد تا تلفات احتمالي، خشم مردم ايتاليا تشديد نكند و در انتخابات سال 2006 دولت او را برکنار نکنند (مرور زمان نشان داد که چون برلوسکني حاضر نشد به خواست ايتاليايي ها تسليم شود و سربازان ايتاليايي را از عراق خارج سازد در انتخابات سال 2006 شکست خورد و قدرت را از دست داد و جانشين او نظاميان اين کشور را در اجراي وعده اي که به ملت داده بود از عراق خارج ساخت). روزنامه هاي ايتاليا در ماه مه 2004 نوشته بودند که نظاميان ژاپني مستقر در جنوب عراق پس از مشاهده زير آتش قرار گرفته شدن سربازان کشورهاي ديگر (موتلفه)، خود را پنهان كرده بودند تا مورد حمله قرار نگيرند كه هر گونه تلفات وارده به آنان خشم مردم كشورشان را بر خواهد انگيخت و يك مسئله سياسي براي دولت ژاپن خواهد شد.
|
برخي ديگر از رويدادهاي 18 مي | ||
1286: «بيبر» سلطان مصر و سوريه شهر انتاكيه (در جنوب تركيه فعلي) را از چنگ صليبيون اروپايي خارج ساخت و تاسيسات آنان را ويران كرد. اين شهر باستاني که در قرن چهارم پيش از ميلاد توسط سلوکوس اول ژنرال اسکندر و جانشين او در متصرفات آسيايي اش ساخته شده بود پس از آن ويراني ديگر به آن صورت آباد نشد. صليبيون انتاکيه را به صورت يک ايالت مسيحي درآورده بودند. انتاکيه که در آن زمان متعلق به سوريه (شامات) بود تا درياي مديترانه 30 کيلومتر فاصله دارد. | ||
1783: مهاجرت هواداران انگلستان از ايالات متحده به كانادا آغاز شد. | ||
1804: سناي فرانسه ناپلئون را امپراتور فرانسه اعلام کرد. | ||
1897: داستان معروف «دراکولا» نوشته برام ستوکر نويسنده ايرلندي انتشار يافت. | ||
1912: والتر سيسولو مبارز برابري انسانها و مخالف هر گونه تبعيض در آفريقاي جنوبي به دنيا آمد. | ||
1927: يك عضو خشمگين شوراي مدارس در يك مدرسه ايالت ميشيگان آمريكا بمبي منفجر كرد كه منجر به مرگ 45 نفر شد. | ||
1974: هند نخستين بمب اتمي خود را آزمايش كرد و ششمين عضو باشگاه دارندگان اسلحه اتمي شد. | ||
|
اعلام کشف واکسن ضد سيگار |
به گزارش 18 مه سال 2006 رسانه هاي آمريکا، نوعي واكسن ضد اعتياد به دود كردن سيگار توسط پژوهشگران كشف شده است. زيست شناسان و پزشكاني كه در اين باره با آنان مصاحبه شده بود گفته بودند كه اين واكسن بيش از داروهاي قبلي در افراد موثر واقع خواهد شد زيرا كه ورود نيكوتين را به رسپتورهاي آن در مغز مسدود مي كند و پس از مدتي، فرد معتاد احساس نياز به سيگار را از دست مي دهد و كساني كه بخواهند سيگار دود كنند به آن معتاد نخواهند شد. اين كشف در سالگرد درگذشت «بارب تار باكس» بزرگترين مبارز ضد دود سيگار كه هجدهم ماه مه 2003 فوت شد اعلام شده بود. (تا 18 مه 2007 اطلاع بيشتري درباره اين واکسن انتشار نيافته بود) |