تمدن

نوع خاصی از توسعه مادی و معنوی است که در جامعه ای ویژه رخ می نماید، لیکن چنین به نظر می رسد که به منظور تفکیک فرهنگ از تمدن باید اضافه کنیم ، زمانی سخن از تمدن به میان می آید که ارزش هایی کلی تر و در زمینه اجتماعی ، گسترده تری مطمح نظر باشد . تمدن در مقایسه با فرهنگ ، حوزه ی گسترده تری دارد و مردمانی بسیار و از دیگاه فرهنگی منفک و متمایز را در بر می گیرد. مفهوم تمدن تا آن جا وسعت دارد که به زعم هوبرت ، " شامل همه ارزش هایی می شود که برای تمامی موجودات انسانی قابل اعمال اند ." جوامع روستایی دارای فرهنگ هستند ، اما زمانی می توان از تمدن سخن راند که شهرهایی وجود داشته باشد ( واژه ی تمدن که یک
واژه ی عربی است دقیقا" به معنای شهرنشینی و مدنیت است ، چرا که در عربی شهر را مدینه گویند و این شهری که ما از آن نام می بریم در زبان عربی معنای ماه را می دهد ، ماهی که سی روز است .) علاوه بر آن ، واژه ی تمدن متضمن وجود مجموعه ای هماهنگ از دانش ها ، فنون ، جهت کنترل طبیعت و سازمان دهی حیات اجتماعی مبتنی بر تقسیم کار اجتماعی است . پس ، تمدن شامل مجموع عناصر اقتصادی ، قضایی ، فرهنگی ، اخلاقی و مذهبی است ، آن چنان که در جامعه ای خاص تحقق می یابند و از اینجاست که در تعریف تمدن در فرهنگ لالاند، آمده است :
" یک تمدن شامل مجموعه پیچیده ای از پدیده های اجتماعی قابل انتقال ، حاوی جهات مذهبی ، اخلاقی ، زیبایی شناختی ، فنی و یا علمی و مشترک در همه ی اجزای یک جامعه ی وسیع و یا چندین جامعه ی مرتبط با یکدیگر است ."
اصطلاح تمدن ؛ اندیشه ترقی را نه تنها در سطح مادی ، بلکه در سطح اخلاقی و فکری ، به ذهن متبادر می سازد . زمانی که از تمدن به صورت مفرد و در برابر بربریت و یا حالاتی از توحش سخن می رود، مفهوم ، حامل بار ارزشی خواهد بود:
در این معنی ؛ تمدن اندیشه ی آرمانی در باب حیات انسانی در جامعه را القاء می کند.

خواهش می کنم جناب حیران ، شما لطف دارید