فرایندی است روانی - اجتماعی که ار طریق آن ، شخص همان طرز تلقی ها ، همان کردارها ، همان عادات و آداب زندگی و اندیشه را می پذیرد که افراد مسلط در محیط اجتماعی پیرامونش پذیرفته اند. از همین طریق است که انسان از عقاید پذیرفته و عادات جا افتاده تبعیت می کند. هنجارها و مدل های رفتاری غالب ، موجبات بروز همنوایی را فراهم می سازند. کنترل اجتماعی نیز که در جهت رعایت ارزش هایی یکسان و رفتاری مشابه توسط همگان ، اعمال می شود، خود عامل مهمی در ایجاد همنوایی است .
همنوایی ، به ویژه هنگامی که به صورت صفت به کار می آید ، گاه معنایی نامطلوب و مستهجن را می رساند و از آن انقیادی محض و غیرفعال و یا اطاعتی کورکورانه در برابر قواعدی کم و بیش نامقبول و متعلق به زمان های گذشته (نا به هنگام ) و یا آن ارزش های سنتی که مورد قبول همگان نیستند، بر می آید.