در شهرستان زابل، قلعه تاریخی رامرود یکی از یادمان های باستانی شهرستان زابل وجود دارد.قلعه‌های باستانی و مستحکم در سرزمین پهناور سیستان و بلوچستان نشانگر قدمت زندگی و نمایی به جای مانده از هزاره‌های پیش از تاریخ در این منطقه است.
سیستان و بلوچستان بر اساس شواهد و تحقیقات باستان شناسی از دوره پارینه سنگی قدیم مورد توجه انسانها برای سکونت واقع شده و این منطقه شاهراه مهاجرت اقوام مختلف آسیایی و آفریقایی به جنوب شرق آسیا بوده است.
انسانهای آن دوران به منظور دفاع و تامین امنیت خود در برابر اقوام مهاجم، حصاری با چند پشت بند به جهت استحکام آن بر گرداگرد محل زندگی خود ایجاد می‌کردند.
با پیشرفت ابزار و ادوات جنگی، انسان برای جلوگیری از هجمه اقوام مهاجم نیاز به ساخت حصاری مستحکمتر با خندق، حصار، برج و بارو پیدا کرد.
با توجه به این که شواهد باستان شناسی نشان‌دهنده آن است که در دوره‌های تاریخی گذشته این خطه مهمترین خط حفاظتی بخشهای مرکزی ایران زمین بوده ضرورت ساخت قلاع مستحکم در آن احساس می‌شده است.
قلاع مستحکم در این استان تداوم زندگی در هزاره‌های پیش از تاریخ تا قرون اولیه اسلامی را روشن می‌سازد.
قلعه‌های سب، کنت و دزک در سراوان سه‌کوهه، سام، رستم، روم و رامرود در زابل، قلعه‌های بمپور، اسپیدژ و ابتر در شهرستان ایرانشهر و گواتر و پیروز گت در چابهار از مهمترین قلعه‌های استان به شمار می‌روند.
قلعه‌های تاریخی و باستانی آثار ارزشمند تاریخی دیگری مانند شهرسوخته با قدمت بیش از پنج هزار سال نشانگر قدمت و رونق این منطقه در گذشته‌های دور است.
بنابر آمارهای اداره‌کل میراث فرهنگی و گردشگری سیستان و بلوچستان تاکنون ۱۰۴قلعه تاریخی در این استان شناسایی شده است.
از این تعداد ۳۸قلعه در فهرست آثار ملی به ثبت رسیده است.
شهرستانهای سراوان با ۲۵قلعه دارای بیشترین و سرباز و خاش کمترین قلعه‌های استان را دارند.
شهرستانهای زابل، چابهار، ایرانشهر، نیکشهر و زاهدان به ترتیب دارای ۱۴ ، ۱۴ ،۱۸ ،۱۷و شش قلعه هستند.
از مشخصات ساختمانی این قلعه‌ها به جز قلعه بمپور در بلوچستان و کهن‌دژ کوه خواجه در سیستان که هر کدام دارای چهار حصار دفاعی قابل تشخیص بوده‌اند می‌توان به یک یا دو دیوار دفاعی و چند برج مدور دیدبانی اشاره کرد.
نگاهی کوتاه به این قلعه‌ها نیز خود بیانگر قدمت، اهمیت تاریخی و موارد استفاده از آنها تا دوره‌های مختلف بوده که برخی از آنها در دوران معاصر نیز کاربرد داشته است.
قلعه بمپور ایرانشهر در این استان متعلق به دوره اشکانی و مرکز حکومت بلوچستان بوده و این مرکزیت را تا دوره قاجار حفظ کرده است.
قلعه رستم در منطقه حوضدار که از عهد ساسانی تا دوره صفوی مورد استفاده حکام و مردم منطقه بوده از مهمترین قلاع منطقه سیستان به شمار می‌رود.
قلعه سه‌کوهه، ارگ حکومتی مچی، قلعه لوتک در سیستان و قلعه کنت، سب، دزک، تمین و ایرافشان از مهترین قلاع دفاعی و ارگهای حکومتی این استان بودند.
قلعه دهانه غلامان، قلعه زاهدان کهنه، قلعه رام و رامرود هر کدام بیانگر مراکز حکومتی و دفاعی منطقه سیستان به شمار می‌رفته است.
مهمترین مرکز عبادی و مذهبی شرق ایران باستان در کوه خواجه زابل بوده که همانند دژی مستحکم و غیرقابل نفوذ با چهار حصار مورد حفاظت قرار گرفته است.
برخی از قلاع تاریخی از جمله قلعه چانف در جنوب بلوچستان هنوز هم به رغم گذر دوره‌های مختلف تاریخی توسط ساکنان منطقه مورد استفاده قرار دارد.
استان پهناور سیستان و بلوچستان با بیش از ۱۸۷هزار کیلومتر مربع وسعت از جمله مراکز مهم تمدنهای باستانی در کشور به شمار می‌رود.
قلعه رامرود
قلعه رامرود،این قلعه در ۹۵ کیلومتری جنوب غربی شهرستان زابل و در محدوده تاسوکی قرار دارد.
محمداعظم سیستانی در کتاب سیستان بعد از اسلام، در مورد قلعه آورده است: قلعه فرخ و قلعه ترقون و خرابه‌های کندرک در امتداد قلعه رامرود، آثار تاریخی متعلق به بعد از دوره تیمور می‌باشد.
در این منطقه وجود سفال های دوره ایلخانی و دوره تیموری و همچنین کشف چینی های آبی، سفید و ظروف زرین فام دوره صفوی، نشان از آبادی این منطقه در آن زمان را دارد.
معماری
این قلعه به صورت چند ضلعی نامنظم می‌باشد و مجموعه اصلی قلعه از دو قسمت تشکیل شده که دور تا دور هریک را برج و باروی دربر گرفته است.
قسمت مرکزی و شمال غربی قلعه شامل یک محوطه بزرگ و رواق هایی با قوس هلالی در مجاور حصار قلعه وجود دارد.
در قسمت جنوب غربی، آثار سه واحد کوره پزی به صورت پراکنده دیده می‌شود.
در بخش شرقی قلعه، دو ساختمان منفرد وجود دارد که از لحاظ معماری با اهمیت است. یکی از این گنبد ساختمان ها از خارج با نقشه هشت ضلعی و از داخل گنبد چلیپایی می‌باشد.
رادیو اینترنتی ایران صدا[You must be registered and logged in to see this link.]
سیستان و بلوچستان بر اساس شواهد و تحقیقات باستان شناسی از دوره پارینه سنگی قدیم مورد توجه انسانها برای سکونت واقع شده و این منطقه شاهراه مهاجرت اقوام مختلف آسیایی و آفریقایی به جنوب شرق آسیا بوده است.
انسانهای آن دوران به منظور دفاع و تامین امنیت خود در برابر اقوام مهاجم، حصاری با چند پشت بند به جهت استحکام آن بر گرداگرد محل زندگی خود ایجاد می‌کردند.
با پیشرفت ابزار و ادوات جنگی، انسان برای جلوگیری از هجمه اقوام مهاجم نیاز به ساخت حصاری مستحکمتر با خندق، حصار، برج و بارو پیدا کرد.
با توجه به این که شواهد باستان شناسی نشان‌دهنده آن است که در دوره‌های تاریخی گذشته این خطه مهمترین خط حفاظتی بخشهای مرکزی ایران زمین بوده ضرورت ساخت قلاع مستحکم در آن احساس می‌شده است.
قلاع مستحکم در این استان تداوم زندگی در هزاره‌های پیش از تاریخ تا قرون اولیه اسلامی را روشن می‌سازد.
قلعه‌های سب، کنت و دزک در سراوان سه‌کوهه، سام، رستم، روم و رامرود در زابل، قلعه‌های بمپور، اسپیدژ و ابتر در شهرستان ایرانشهر و گواتر و پیروز گت در چابهار از مهمترین قلعه‌های استان به شمار می‌روند.
قلعه‌های تاریخی و باستانی آثار ارزشمند تاریخی دیگری مانند شهرسوخته با قدمت بیش از پنج هزار سال نشانگر قدمت و رونق این منطقه در گذشته‌های دور است.
بنابر آمارهای اداره‌کل میراث فرهنگی و گردشگری سیستان و بلوچستان تاکنون ۱۰۴قلعه تاریخی در این استان شناسایی شده است.
از این تعداد ۳۸قلعه در فهرست آثار ملی به ثبت رسیده است.
شهرستانهای سراوان با ۲۵قلعه دارای بیشترین و سرباز و خاش کمترین قلعه‌های استان را دارند.
شهرستانهای زابل، چابهار، ایرانشهر، نیکشهر و زاهدان به ترتیب دارای ۱۴ ، ۱۴ ،۱۸ ،۱۷و شش قلعه هستند.
از مشخصات ساختمانی این قلعه‌ها به جز قلعه بمپور در بلوچستان و کهن‌دژ کوه خواجه در سیستان که هر کدام دارای چهار حصار دفاعی قابل تشخیص بوده‌اند می‌توان به یک یا دو دیوار دفاعی و چند برج مدور دیدبانی اشاره کرد.
نگاهی کوتاه به این قلعه‌ها نیز خود بیانگر قدمت، اهمیت تاریخی و موارد استفاده از آنها تا دوره‌های مختلف بوده که برخی از آنها در دوران معاصر نیز کاربرد داشته است.
قلعه بمپور ایرانشهر در این استان متعلق به دوره اشکانی و مرکز حکومت بلوچستان بوده و این مرکزیت را تا دوره قاجار حفظ کرده است.
قلعه رستم در منطقه حوضدار که از عهد ساسانی تا دوره صفوی مورد استفاده حکام و مردم منطقه بوده از مهمترین قلاع منطقه سیستان به شمار می‌رود.
قلعه سه‌کوهه، ارگ حکومتی مچی، قلعه لوتک در سیستان و قلعه کنت، سب، دزک، تمین و ایرافشان از مهترین قلاع دفاعی و ارگهای حکومتی این استان بودند.
قلعه دهانه غلامان، قلعه زاهدان کهنه، قلعه رام و رامرود هر کدام بیانگر مراکز حکومتی و دفاعی منطقه سیستان به شمار می‌رفته است.
مهمترین مرکز عبادی و مذهبی شرق ایران باستان در کوه خواجه زابل بوده که همانند دژی مستحکم و غیرقابل نفوذ با چهار حصار مورد حفاظت قرار گرفته است.
برخی از قلاع تاریخی از جمله قلعه چانف در جنوب بلوچستان هنوز هم به رغم گذر دوره‌های مختلف تاریخی توسط ساکنان منطقه مورد استفاده قرار دارد.
استان پهناور سیستان و بلوچستان با بیش از ۱۸۷هزار کیلومتر مربع وسعت از جمله مراکز مهم تمدنهای باستانی در کشور به شمار می‌رود.
قلعه رامرود
قلعه رامرود،این قلعه در ۹۵ کیلومتری جنوب غربی شهرستان زابل و در محدوده تاسوکی قرار دارد.
محمداعظم سیستانی در کتاب سیستان بعد از اسلام، در مورد قلعه آورده است: قلعه فرخ و قلعه ترقون و خرابه‌های کندرک در امتداد قلعه رامرود، آثار تاریخی متعلق به بعد از دوره تیمور می‌باشد.
در این منطقه وجود سفال های دوره ایلخانی و دوره تیموری و همچنین کشف چینی های آبی، سفید و ظروف زرین فام دوره صفوی، نشان از آبادی این منطقه در آن زمان را دارد.
معماری
این قلعه به صورت چند ضلعی نامنظم می‌باشد و مجموعه اصلی قلعه از دو قسمت تشکیل شده که دور تا دور هریک را برج و باروی دربر گرفته است.
قسمت مرکزی و شمال غربی قلعه شامل یک محوطه بزرگ و رواق هایی با قوس هلالی در مجاور حصار قلعه وجود دارد.
در قسمت جنوب غربی، آثار سه واحد کوره پزی به صورت پراکنده دیده می‌شود.
در بخش شرقی قلعه، دو ساختمان منفرد وجود دارد که از لحاظ معماری با اهمیت است. یکی از این گنبد ساختمان ها از خارج با نقشه هشت ضلعی و از داخل گنبد چلیپایی می‌باشد.
رادیو اینترنتی ایران صدا[You must be registered and logged in to see this link.]