از سفارشى كه حضرت ابراهيم به نسل خود مىكند و مىفرمايد: «فلا تموتُنّ الا و أنتم مسلمون»( بقره، 132.) جز در حال تسليم و فرمانبردارى نميريد، معلوم مىشود انسان مىتواند از طريق عقيده همراه با استدلال، عمل درست، دورى از گناه و افراد فاسد، دعا و تضرّع عاقبت به خير شود. همان گونه كه قرآن وعده داده است، «و العاقبة للتقوى»(طه، 132.)، «و العاقبة للمتقين»(اعراف، 128.) و نيز مىفرمايد عاقبت كسانى كه عمل زشت انجام دادند تكذيب آيات الهى است. «ثم كان عاقبة الذين اساور السوى ان كذبوا بايات الله»(روم، 10.)
حضرت علىعليه السلام در چند مورد از پيامبرصلى الله عليه وآله پرسيد: آيا من در آخر عمر، عاقبت به خير هستم؟ پيامبرصلى الله عليه وآله پاسخ مثبت داد.
لقمهى حرام انسان را فاسق و ادامهى فسق انسان را به كفر و بد عاقبتى مىكشاند. چنانكه قرآن در آغاز سورهى مطفّفين به كم فروشان هشدار مىدهد، «ويل يومئذ للمطفّفين» در آيات بعد سخن از فجّار است، «انّ كتاب الفجّار لفى سجّين» و سپس سخن از كفّار و كسانى است كه همه چيز را تكذيب مىكنند. «ويل يومئذ للمكذّبين» عاقبت گنهكاران، تكذيب آيات الهى است و سرانجامشان عذاب.
حضرت علىعليه السلام در چند مورد از پيامبرصلى الله عليه وآله پرسيد: آيا من در آخر عمر، عاقبت به خير هستم؟ پيامبرصلى الله عليه وآله پاسخ مثبت داد.
لقمهى حرام انسان را فاسق و ادامهى فسق انسان را به كفر و بد عاقبتى مىكشاند. چنانكه قرآن در آغاز سورهى مطفّفين به كم فروشان هشدار مىدهد، «ويل يومئذ للمطفّفين» در آيات بعد سخن از فجّار است، «انّ كتاب الفجّار لفى سجّين» و سپس سخن از كفّار و كسانى است كه همه چيز را تكذيب مىكنند. «ويل يومئذ للمكذّبين» عاقبت گنهكاران، تكذيب آيات الهى است و سرانجامشان عذاب.