بسيارى از تلخى‏ها به خاطر نوع نگاه انسان است، يعنى با يك نوع نگاه به آنها، تلخ؛ ولى با نگرشى ديگر، شيرين است. به يك نمونه توجه كنيد:
در زندگى يكى از افراد سرشناس و مؤمن حوادثى رخ داد به گونه‏اى كه براى مخارج زندگى، اثاثيه‏ى خانه‏ى خود را يكى پس از ديگرى مى‏فروخت.
يك روز ديد، ديگ خانه را نيز براى فروش بردند، به گريه افتاد. به او گفتند: ناراحت مباش! خداوند دوباره زندگى تو را ترميم خواهد كرد. او گفت: من ناراحت نيستم، بلكه از لطف خداوند نسبت به خودم گريه‏ام گرفته است؛ زيرا خداوند چهل سال قبل مرا به فكر خريد اين ديگ انداخت تا ذخيره امروزم باشد و نيازمند ديگران نشوم.
آرى، فروش ديگ با يك ديد، نشانه‏ى بدبختى و تلخ كامى است؛ ولى با ديدى ديگر، تدبير و ذخيره الهى براى حفظ عزت و نشانه‏ى خوش‏بختى است؛ مثلاً ليموى ترش با يك نگاه ترش است؛ ولى براى كسى كه مى‏خواهد شربت ليموناد درست كند، همين ترشى ارزش است.